فرش پازیریک ، یکی از قدیمی ترین فرش ها می باشد که به وسیله ی پروفسور رودنکو در سال 1949 میلادی در منطقه پازیریک سیبری در نزدیکی مرز مغولستان در میان یخ ها کشف شد .این فرش که ابعاد آن2x83/1 می باشد و 2 میلی متر قطر دارد ، در هر دسیمتر مربع 3600گ ره دارد.

در این فرش از رنگ های قهواه ای مسی ، سبز روشن و زرد استفاده شده است. طرح آن ترکیبی از طرح های آشوری ، هخامنشی و سکائی می باشد.

طرح زمینه آن شامل گلهای 4 پَر آشوری می باشد و پس از یک حاشیه که از گلهای تقریباً 4 گوش تشکیل شده است یک ردیف از سواران ایرانی به چشم می خورد و طرح سواران و کلاه مخصوص آن ها اصالت ایرانی آن را نشان می دهد و نقوش آن با اشکال متداول در دوران هخامنشی و نقوش تخت جمشید مشابهت دارد. در انتهای حواشی فرش ، جانوران بالدار افسانه ای دیده می شود.

طرح و گره این فرش نشان دهنده آن است که این فرش دستباف اولین تجربه بافندگان آن نبوده و نشان دهنده سالها تجربه و کمال تدریجی این هنر می باشد. نوع گره آن ترکی است و حدود 5 قرن، قبل از میلاد بافته شده است . این فرش هم اکنون در موزه ارمیتا سن پترزبوک نگهداری می شود.